Sunday, October 26, 2008

BobOng's Advice

Pinagsama-samang nakakatuwa ngunit malaman na mga salita ni Bob Ong tungkol sa nakakalito pero ang tanging nagbibigay claro sa buhay, PAGIBIG.

1. "Kung hindi mo mahal ang isang tao, wag ka nang magpakita ng motibo para mahalin ka nya.."

2. "Huwag mong bitawan ang bagay na hindi mo kayang makitang hawak ng iba."

3. "Huwag mong hawakan kung alam mong bibitawan mo lang."

4. "Huwag na huwag ka hahawak kapag alam mong may hawak ka na."

5. "Parang elevator lang yan eh, bakit mo pagsisiksikan yung sarili mo kung walang pwesto para sayo. Eh meron naman hagdan, ayaw mo lang pansinin."

6. "Kung maghihintay ka nang lalandi sayo, walang mangyayari sa buhay mo.. Dapat lumandi ka din."

7. "Pag may mahal ka at ayaw sayo, hayaan mo. Malay mo sa mga susunod na araw ayaw mo na din sa kanya, naunahan ka lang."

8. "Hiwalayan na kung di ka na masaya. Walang gamot sa tanga kundi pagkukusa."

9. "Pag hindi ka mahal ng mahal mo wag ka magreklamo. Kasi may mga tao rin na di mo mahal pero mahal ka.. Kaya quits lang."

10. "Kung dalawa ang mahal mo, piliin mo yung pangalawa. Kasi hindi ka naman magmamahal ng iba kung mahal mo talaga yung una."

11. "Hindi porke't madalas mong ka-chat, kausap sa telepono, kasama sa mga lakad o ka-text ng wantusawa eh may gusto sayo at magkakatuluyan kayo. Meron lang talagang mga taong sadyang friendly, sweet, flirt, malandi, pa-fall o paasa."

12. "Huwag magmadali sa babae o lalaki. Tatlo, lima, sampung taon, mag-iiba ang pamantayan mo at maiisip mong hindi pala tamang pumili ng kapareha dahil lang maganda o nakakalibog ito. Totoong mas mahalaga ang kalooban ng tao higit sa anuman. Sa paglipas ng panahon, maging ang mga crush ng bayan nagmumukha ding pandesal, maniwala ka."

13. "Minsan kahit ikaw ang nakaschedule, kailangan mo pa rin maghintay, kasi hindi ikaw ang priority."

14. "Mahirap pumapel sa buhay ng tao. Lalo na kung hindi ikaw yung bida sa script na pinili nya."

15. "Alam mo ba kung gaano kalayo ang pagitan ng dalawang tao pag nagtalikuran na sila? Kailangan mong libutin ang buong mundo para lang makaharap ulit ang taong tinalikuran mo."

16. “Mas mabuting mabigo sa paggawa ng isang bagay kesa magtagumpay sa paggawa ng wala”

17. “Hindi lahat ng kaya mong intindihin ay katotohan, at hindi lahat ng hindi mo kayang intindihin ay kasinungalingan”

18. "Kung nagmahal ka ng taong di dapat at nasaktan ka, wag mong sisihin ang puso mo. Tumitibok lng yan para mag-supply ng dugo sa katawan mo. Ngayon, kung magaling ka sa anatomy at ang sisisihin mo naman ay ang hypothalamus mo na kumokontrol ng emotions mo, mali ka pa rin! Bakit? Utang na loob! Wag mong isisi sa body organs mo ang mga sama ng loob mo sa buhay! Tandaan mo: magiging masaya ka lang kung matututo kang tanggapin na hindi ang puso, utak, atay o bituka mo ang may kasalanan sa lahat ng nangyari sayo, kundi IKAW mismo!"

19. "Ang pag-ibig parang imburnal...nakakatakot mahulog...at kapag nahulog ka, it's either by accident or talagang tanga ka.."

20. "Lahat naman ng tao sumeseryoso pag tinamaan ng pagmamahal. Yun nga lang, hindi lahat matibay para sa temptasyon."

21. "Gamitin ang puso para alagaan ang taong malapit sayo. Gamitin ang utak para alagaan ang sarili mo."

22. "Bakit ba ayaw matulog ng mga bata sa tanghali? alam ba nilang pag natuto silang umibig eh hindi na sila makakatulog kahit gusto nila?

23. "Hindi lungkot o takot ang mahirap sa pag-iisa kundi ang pagtanggap na sa bilyon-bilyong tao sa mundo, wala man lang nakipaglaban upang makasama ka."

24. "Pakawalan mo yung mga bagay na nakakasakit sa iyo kahit na pinasasaya ka nito. Wag mong hintayin ang araw na sakit na lang ang nararamdaman mo at iniwan ka na ng kasiyahan mo."

nakanangtuts! GANAN ang mga banat :P

Monday, October 20, 2008

SIGNS

hell. simula kagabi, badtrip na ako. sino ba naman ang hindi mababadtrip. makikipagayos ka tapos ung kausap mo sana, hindi ka man lang pinapansin. ang napapansin lang, ung pagkakamali mo. ung mga ayaw niya sayo. great. buti pa un nakikita niya di ba. naiirita talaga ako kagabi pa lang. sabi ko "wala na talaga."
tapos kaninang umaga, ang weird. sabi ko la ng chance. aba naman ang tshirt ko. "THERE WILL ALWAYS BE CHANCES".nakanang. nananadya ba yan? isa pa. papunta ko kina shai sa lib, sabi ko hindi ko na ikukwento kung anu man ung nangyari nung may tumawag sa akin. aba, biglang may nagtext. si anu. kamusta daw. well. hindi ako ok. pero hindi ko na nireplayan. mainit ulo ko. pero aminado. napangiti naman ako. direct text un from THERE. at hindi naman un talagang nagtetext eh. minsanan lang. uhm hindi. BIHIRA. 2nd text lang niya un sa akin eh. un na. kinuwento ko yan kay mar. sabi niya, signs daw. sabi ko, nyak. sabi ko na lang, isang unique na mangyayari sa akin, signs nga un. aba, ang weeeeeeeird. nung pauwi na ako ng batangas, may RAINBOW. what the???!! rainbow eh hindi naman umulan. o hindi ko lang napansin. ang weird talaga kasi ang dilim tapos ung araw parang nagpapacute pa kasi kalat ung sinag siya.
soo. ayun na nga. may nakita akong weird. una SHIRT, then ung TEXT tapos un RAINBOW. anu naman ngayon? sa totoo lang, ewan ko. bahala na si batman. basta nafifeel ko ung nararamdaman ng friend ko ngayon. malaking porsyento nun love ung nawala. as in. kung date 100++%, ngayon, around 30% na lang. nyah. sinukat? nako. echos lang yan. pampahaba ng entry nato. :P

Sunday, October 19, 2008

this will be the last.

bakit ganun. ako ung nagpaphirap pero ako ung nahihirapan? nalilito na ako sa sitwasyon ngayon ah. grabe na. kagabi nga, naisip ko. bakit ganun. ang dmai niya atang reklamo sa ugali ko. ako ba, nagreklamo na sa ugali niya????

hindi ko masagot kasi makaklimutin ako. pero kung hindi ako nagkakamali, hindi. bakit? tanggap ko naman kasi kung sino at ano siya. pakialam ko sa bad side niya. in time naman eh babaguhin niya un eh. para din sa sarili niya.

sya kaya? siguro sasabihin niya kaya ganun kasi nahihirapan siya tuwing nagagalit ako. well. ako din. energy consuming un. ako ung nagagalit. sa kanya nagagalit. pero hindi nya kaya. anu ba naman to? gulo na naman pero hindi maayos.

bakit? ung isang involve kasi, ayaw ayusin.

layo. layo. layo.

iwas. iwas. iwas.

habol. habol. habol.

takbo. takbo. takbo.

paano nga naman ba maaayos un ha? wala eh. haynako. ito na ang huling drama blog ko.

sabi nga tot. kung layo, layo. kung break, break. bakit mo hahabuliin ang taong tumatakbo palayo sayo? siguro nga tama sya.

sabi naman ni bane. his loss. he blew it again. siguro nga tama siya.

ung sinabi ko kaya. "mahal ko siya eh", kailan magiging tama?

blur

malabo si armine joy p. lantin.
mas malabo pa kay kevin brian c. yumang.

anak ng.

nakakainis naman talaga oh. anak ng patola. sa lahat ng ayaw ko eh pinapakialaman ung ginagawa ko. pakialaman pag sinabi ko, pag nagpatulong ako. pag sinabi ko na "ikaw na bahala". aba naman. hindi eh. tapos ikaw pa ang masisisi sa bandang huli. kesyo hindi nagkusa. aba naman. ginagawa ko tapos biglang pakikialamanan. sino ang matutuwa dun? may kanya-kanya tayong diskarte. magrespaetuhan na lang. ahah naman talaga.. ganitong nalilito pa rin ako sa MLA eh. tapos inaantok pa ako. tapos may problema pa with m. nakoooo ah. isa mo pa at masasagot na kita.

Saturday, October 18, 2008

if you have too much PRIDE..

PRIDE sucks because when you have it..

- you always don't want to be the first to do the step to be with someone

- you always try to hide your feelings

- you don't want others to know that you're hurt

- you are afraidof letting someone know s/he's special

- you are afraid of losing someone but also afraid to show it.

- you are afraid to love someone whom you think can't love you back

- you are so aware of what others think that you can't do what you want.

- you are not happy

- you lose everything without even trying to have it.

sumusuko na ako.

ako na ung kusang lalayo ngayon. eto naman ung gusto niya eh. nahihirapan na akong ipilit pa ung sarili ko na maayos pa ang lahat. nega na kung nega pero wala eh. tama ang ilang ulit ng "kaya ko". hindi na tama eh. ako ang may kailangan ngayon ng space. hindi na kaya ng utak ko to. sumusuko na ako.

handa na ako.

hay. ang hirap. ang sakit. hindi ko na maintindihan ang mga nangyayari. alam ko naman sa sarili ko na marami talaga akong nasasabi pag galit ako. minsan totoo, minsan o.a na,. kaya nga pag galit ako eh nananahimik lang ako. nagpapalipas ng kung anu mang hangin meron sa utak ko. sympre. ayaw ko naman masabak sa gulo. masyado na akong busy sa acads para naman sa bagong mga issue. haaay. pero kay kevin, hindi. hindi naman kasi ako naglilihim sa kanya eh. pag nagtatanong sya, sinasagot ko agad ng diretso. kaya ayun, nagkakagulo na. haaay. hindi ko na alam ung mangyayari sa amin. sweet now, mad later ung drama namin.haaay. napapagod na din naman ako. ang gulo na eh. ibinigay ko na sa kanya ung paglayo. sya naman ung lumalapit ngayon. nagpapaliwanag siya, nagpapaliwanag din ako. nagkataon na iba ung gusto namin. pinagbigayn pa rin naman namin, tapos. eto na nga. wala na nga siguro talaga. bakit ba ipipilit ang isang bagay na pareho naman kayong nasasaktan? baka sakaling mauwi sa maganda ang lahat? hindi ko alam. ang alam ko ngayon, handa ko nang isuko ang lahat.

if you CAN'T, then DON'T.

kung hindi mo kaya, wag mo nang pilitin. naiintindihan ko naman kung natatagalan ka sa 150 days na hinhingi ko sayo. wala eh. hindi ko naman sinasadya na nabawasan ung love. hindi ko din naman ginusto na unti-unti tayong magkagulo. alam ko naman na kasalan ko din naman kung bakit nagkaganun. kaya nga di ba, humihingi ako sayo ng oras at panahon. sabi ko nga, ayokong magmadali. mahirap na eh. ayokong magsisi sa bandang huli. nagiging maingat lang ako. mahirap na eh. gaya nga ng sabi ko, kung di mo na kaya, wag na. kung hanggang magkaibigan na lang nga tayo eh. anong magagwa natin? wala eh. sige.

Friday, October 17, 2008

BEST 17 Ever!

kahapon ng umaga, napagusapan namin ni mebs na tatawag siya. napasok un kasi nga sabi ko nakapagmiscall ako sa kanya. direct call un ah, wala echos. so sabi niya, TRY niya. gaya nga nung nasa unang blog, akala ko wala lang sa akin kung tatawag siya o hindi. aba, kinilig ako ah :D

ganito, naka isang missed call na pala siya. usapan kasi eh mga 930. ang kaso, 920 tulog na ako. buti na lang sinunod ko ung instinct ko na hawakan ko ung phone. kahit paano kasi eh umaasa nga ako na tatawag nga siya. aba. buti na lang talaga at naalimpungatan ako. aun, nasagot ko tawag niya :DD

nung una nga akala ko kung sino. pero nakita ko ung "FiREFLY" at picture niya eh. di ba lumalabas ung pag may natawag sayo? so aun na nga. mula sa bagong gising eh nagising na nga ako ng tuluyan. grabe. NAMISSSSSSSSS ko ung ganun usapan. as usual, kulitan na naman kami. yabangan, kwentuhan. tapos, gaya ng dati, pinakanta ko siya. ung COLLiDE. yiheeee. wala naman siyang magagawa kung hindi ang kumanta lang eh. hihiih. kumanta din naman ako sa kanya. tatlo ata. wala eh. siya lang kinakantahan ko. alam ko kasi na hindi niya ako
pagtatawanan. ganun din naman sa kanya. seryoso akong nakinig kahapon eh. kinikilig eh. natutuwa kasi kausap ko ulit siya. :DD

nakakatawa nga eh, pinaguusapan namin kung paano na ung bill. pareho daw kaming dapat pagalitan para FAiR. ang galing namin nu? hihihi. haaay. sulit ung 1 hour and 34 minutes namin na pag-uusap. un nga lang, bitin. :((

hayayayya. MISSSSSSSSS ko na talaga sya. tagal pa ng uwi niya eh. pero oki lang. maghihintay ako :D natutuwa talaga ako dun sa tawag na un. dun mu mapapatunayan na walang nagbago sa inyo. well, sa amin, tingin ko naman eh wala. physically oo, pero ung pakikitungo. ganun pa din. may onting problema nga lang na untiunti namin inaayos. ika nga, SLOWLY but SURELY :P

haaaaaay. miss ko na talaga mebs. pero oki lang, at least, nakausap ko siya nga mataaaaaaaaaaaaaaaaaagal :) masaya na ako dun. kahit di kami nagbatian kahapon, alam ko na na alam na niya :P

another broken promise.

okay. today is 17. our thirty-first month anniversary. great. i'm not happy though. it is an ordinary day for me. why? technically, i'm single. and monthsaries are not celebrated when you and your loved one is not in good terms. but it is way different from my situation right now. a couple of weeks ago, kevin and i broke up. out of the blue, he stopped leaving messages, both in FS and YM. i'm asking him what's wrong but he is not responding. then one day, i decided to call it off. you know the scene here. guy disagreed and girl insisted. well. it's hard though. i did it ONLINE. aha. he's not here. he's in LONDON. we thought we could survive that LDR thingy but we didn't. but hey, enough of the story. after long talk. we decided to call it off for the mean time. he said that he'll wait and i said that i'll be mean to him. i said that it will not be the same and he sadi that it's ok. but now. his reaction are way too far from what he had said. he is not speaking to me again. come on. another broken promise. damn it.

Thursday, October 16, 2008

what MEN do not KNOW about us :D

from Alex's Post

1 – We women are born detectives. In our eyes, all men are suspect and their adventures will end up being discovered – it’s just a matter of time.

2 – Even if we are not in love with you, hearing “I love you” is a balm to our souls. And if you don’t say it, we will notice and become sad.

3 – The same thing happens with “you are beautiful”. It takes less than two seconds to say these three magical words, which can change our nightmares into real fairy tales.

4 – If we ask what clothes we should wear, don’t be annoyed if we put on exactly the opposite of what you chose – that’s part of our nature.

5 – At a party we are capable of scanning the whole room in less than a minute to find out what interests us. Just watch.

6 – We think of sex with the same compulsion as men - or maybe even more so. The only difference is that we don’t show it.

7 – If we don’t accept immediately an invitation to dinner or a first date, don’t worry – we just need a few days to lose the extra kilos that we always feel are ruining our lives.

8 – Women always remember everything. If you ask when we met, none of us will say: “at a party”. We will say: “it was a Tuesday, right after a dinner where they served salad and chicken broth, and you were wearing a black blazer and designer shoes, and so on.

9 – However much love we are capable of giving, there are seven days when we want to be far from everything and everybody. You have two options: tie yourself to a lamp-post and wait till the storm is over, or else go the nearest jeweler’s and buy a present. We recommend the second option.

10 – We have as much power of reasoning as men do. But we don’t need to make this evident, otherwise you will feel insecure. Women who do that end up alone.

11 – We love all kinds of hair on the male body, although waxing is our favorite torture.

12 – We hate making love when we don’t feel like it, but we do it anyway, and you will never be able to notice the difference.

13 – Play with our pets and our children, and we will play with you. Ignore them, and we will ignore you too.

14 – Women are equipped with X-ray vision. We can look at hard, dark eyes and discover the child hiding behind them. We can stare at angel-blue eyes and discover the demon that lies there. We know when men are pretending to be sleeping from tiredness or – more obviously – when they are pretending not to be sleeping with someone else.

15 – Not all women want marriage and children. Many just want orgasms and pets.

16 – When delicateness is genuine, it can melt our hardened hearts.

17 - If we have some problem to discuss with you, don’t try to give us the solution, we already have one. It’s just a pretext to prevent the relationship ending in boredom.

Wednesday, October 15, 2008

HUMALIT [question1]

inaalyze ko yan ngayon. madali ba? tulungan mo nga ako.

Isang Mundo, Isang Awit

Ngayon mundo'y gulung-gulo
At lahat tayo'y litung-lito
Pag-ibig sa kapwa tao
Sa daigdig dapat ituro
Kung bawa't puso mayroong pagmamahal
Kapayapaa't kasiyahan tiyak na makakamtan

Lahat tayo'y pantay-pantay
Sa biyaya ng Maykapal
Lahat sana'y akbay-akbay
Handang tumulong kanino man
Kung bawat tao ay marunong magmahal
Ano mang kulay o salita
Tiyak na makiki-isa

Je t'aime, te amo, I love you
Watashi wa anata o aistomasu
Ich liebe dich, iniibig kita
Gua ay di
Paano man sabihin
Ang mundo'y turuan natin
Tanging lunas ang pag-ibig
Isang mundo, isang awit

Isang sigaw, Pag-ibig.

Bibliography

Leah Navarro. OPM Pinoy . 14 October 2008 .

my birthday entry for his 18th birthday[101408] :)

i shall greet you a happy birthday

haynako. 18 ka na. marami ka nang pwedeng gawin. uminom [na matagal mo na ding ginagawa] mag yosi [masasapak naman talaga kita pag ginawa mo to oh], mag bar [wuuu! excited na sya dun!] mambuntis [papatayin ko ang aanakan mo!] makulong [sasapakin pa kita pag nangyari nga to!!!], mag asawa [ipapakulam naman talaga kita oh!] at kung anu-anu pa. sana lang eh kasama sa pwede mong gawin eh tumulong sa mga gawaing bahay, ayos na din na may alam ka para naman maging handa ka na sa future no. mahirap ung walang alam tssssk.

hmm. wish ko? sana, ngayong 18 ka na kahit paano eh alam mo na ung GREATEST DREAM mo para naman lalo kang mainspire sa mga ginagawa mo ngayon, alam mo, ako, ang greatest dream ko eh ang makapagpatayo ng isang school for the special children. wala lang, share ko lang. dahil sa dream na yan, naiinspire ako na amg-aral kahit na supeer nahihirapan na ako. oh well. kaya ko to. kkaya ikaw, kayanin mo din. sana ok an grades mo dyan. unahin mo muna ang pag-aaral kesa sa lakwatsa ha? nako. uupakan kita talaga pag nagloko ka dyan. kahit na sabihin pa natin na libre ung tutition mo eh hindi pa rin maganda na madelay ka pa ng isang taon. sayang ang oras no. TIME IS PRECIOUS.

natatawa naman ako sa isinusulat ko, para akong nanay na ngangaral sa anak. ewan ko ba. tingin ko kasi sayo, sa mga panahon na ito, kailangan mo pa ng "guide" kasi medyo naguguluhan ka pa. pero alam ko naman na hindi habang buhay eh kailangan mo ng "guide" kasi meron ka namang pag-iisip para magdesisyon para sa asraili mo. ang sa akin lang naman eh maging maayos ang lahat para sayo. sya nga pala, ayon dun sa nabansang kong commentary kagabi. THERE ARE NO RIGHT CHOICEs--only CHANCE and CHOSEN choices.

natutuwa ako. 18 ka na. welcome ka na sa world ng mga legal age. uhm, sana lang, hindi ka magbago. uhm mali. sana ung kwelang kevin, andyan pa rin. ung iba naman sympre dpat baguhin. ika nga nila, CHANGE FOR THE BETTER AND NOT FOR THE WORST. pero sympre, gaya nga nun sinabi ko, desisyon mo pa rin ung masusunod. ikaw pa rin ung makakpagsabi kung magbabago ka nga ba kasi walang sinuman ang pwedeng pumilit sayo. bakit? buhay mo naman yan eh. basta tatandaan mo na sa bawat gawin mo, maaring may masaktan at masiyahan. pero wag kang matatakot na baka may masaktan ka kaya hindi mo na gagawin ang isang bagay. alam mo na naman kasi sa sarili mo kung ano ang tama at mali. sundin mo ung prinsipyo mo. pero wag mong kalimutan na sundin ung totoo mong boss, Siya.

uhm, sya nga pala. pasensya ka na nga pala at hindi pa ako makabalik sa'yo ngayon. masakit din kasi ung nangyari para sa akin. may mga bagay na nagbago. mahirap naman kung ipipilit natin di ba? baka lalong hindi mag work. sa ngayon, hayaan na muna natin na ganito. wala naman sigurong mawawala eh. kailangan muna natin maibalik ung ibang foundation ng relationship bago tayo bumalik sa dati. inaamin ko, andun pa rin ung love. pero ang prblema kasi, hindi na kagaya ng dati. ayoko namang magsinungaling sayo na walang nagbago kasi meron nga. at malaki din ang pagbabago na yun. ayoko namang magpretend. pareho lang tayong mahihirapan nun. uhm, sorry kung nasasaktan ka na. wala eh. hindi ko pa kaya. ung paghihinitay na gagawin mo, ikaw ang bahala dun. hindi kita pipigilan. sabi ko nga, desiyon mo ang masusunod.

isa pa. wag ka lagi malungkot dyan. hindi naman aayos ang lahat kung magmukmuk lang, d ba? ngumiti ka kahit nalulungkot ka nu. panget ang nakasimangot. walang mararating ang kulubot mong labi. dapat smile lang para gwapo tingnan, ok?

ang haba na nito. ang gusto ko lang naman sabihin eh magpakasaya ka at maging handa sa lahat ng pagbabago ngayong 18 ka na.

happy birthday bhy. gihiguma ko ikaw :P

BLOGSITE

nyahnyahnyah. ang engeng ko talaga. imbes na pagbuhusan ko ng pansin ung HUMALIT at LITEACH eh ito ang inuuna ko. wala eh. ayaw nang mag isip nag utak ko kapag ACADS ang pinag uusapan. iba naman daw para naman malibang ako. kalokohan nu? wala eh. naisipan kong tambakan ng blogs ngayon to.

ang weird. ang damin kong blogsite. ito. wordpress. friendster. multiply. eh minsan naman, copy paste lang ung mga andun. hindi ko alam kung ano ang meron sa mga blogsites at naadik ako. kahit nga plurk at twitter, pinatulan ko. siguro, ganun lang talaga ako kadaldal na hindi na ako nakuntento sa pagsasalita, pati ang technology, ginagamit ko para "makapagsalita" ako.

well. enjoy naman ako pag nagbablog. parang nalalbas ko ang lahat. hindi naman ako ung tipo ng blogger na may patatamaan dito at sasbaihan ng kung anu2, ung mga tama lang. kasi alam ko, ung mga ganung bagay, hindi tama na ipublish sa mga ganito. unethical, sa palagay ko.

sa tingin ko naman eh ayos akong blogger. kahit na minsan eh taglish eh ayos pa rin. ewan ko ba. kaya ko naman magsulat gamit ang wikang Ingles pero mas nasisiyahan ako pag Tagalog ang gamit ko. para bang mas nasasabi ko ang lahat ng gusto kong sabihin. hindi na ako nahihirapan pang mag-isip. [kaya nga nagtataka ako kung bakit BSE-ENG ang kinuha ko eh mas gusto ko naman ang Filipino.]

balik tayo sa mga blogsites. sa tingin ko, ang mga blogsites ko ang aking confidante. kasi, alam nila lahat kahit na hindi ko inilalabas ung lahat ng gusto kong sabihin. hindi rin sila nagrereact ng bonggang bongga pero kahit paano naman eh nakikinig sila. ung tipong kahit gaano kahaba ang kwento mo at kawalang kwenta eh hindi ka nila iiwan mag isa. makikinig lang sila hanggat tapos ka na. hindi ko naman sinasabi na ung mga kaibigan ko ngayon eh mga hindi maaasahan pero iba kasi talaga pag nagbablog ko. "uplifting" ung pakiramdam ko. sobra. natutuwa akong magsulat kahit na minsan eh wala naman talaga akong gustong isulat.

nakakatawa talaga ako. madaldal na nga, engeng pa. hehehe :P

grrr.

hindi ko pa rin pinapansin mga kasama ko sa bahay simula nung pag-uwi ko last sunday. nakakairita naman talaga kasi. tuwing uuwi nga ako o tinatawagan ni mommy eh nakataas ung kilay ko. ewan ko ba. nakakainis talaga.

puro na lang simula.

haynako. heto na naman ako, nambibitin ng trabaho. tsssk. masama ito. may oras pa naman ako pero hindi na kinakaya ng utak ko. hindi ko nga ba maintindihan eh. ung sa LITEACH, medyo kaya ko nang gawin kanina hindi ko pa nagawa. ung sa HUMALIT naman, ganun din.

ako talaga oh, puro simula na lang lagi. nako. sana lang eh matapos ko ng ayos. ayoko nang mag cram eh. nakakapagod. ang hirap din. tsk. kailan kaya dadating ung araw na pag may inumpisahan ako eh tatapusin ko agad? nako. matagal pa ata. kasi naman. ung utak ko din eh. kakaiba. pag sinabi nang hindi na siya mag-iisip, hindi na talaga. kahit na gusto pa ng katawan ko na gumawa. wala din nangyayari. wala naman kasing nagiisip kung anong gagawin niya eh.

nako naman oh. haaaaay. sana lang talaga matapos ko lahat ng nasimulan ko bago mag nextweek. oo nga at mahaba pa ang araw pero TIME IS PRECIOUS. hindi lang HUMALIT at LITEACH ang class ko. dapat by tomorrow eh tapos ko na ung dalawang to. kahit na gabihin ako ng uwi at umagahin sa tapat ng computer. wala eh. kailangan gumana ng utak ko.

haynakoooo. sa mga panahong ganito, naiisip ko talaga ang LAPTOP. ewan ko ba. kung may laptop lang sana ako, kahit saan pwede ko na gawin. nakakatamad na din naman kasing magsulat eh. pero anu pa nga ba ang gagawin ko kundi magtiis. mag draft sa papel. wala eh. ayoko naman ipagpilitan ung gusto ko. saka na siguro ako magkakaroon ng ganun kahit na naiinggit na ako sa classmates ko. oh well. ganun talaga siguro. pero at least, hindi pa naman ako nilalamon ng inngit na un. kontrolado ko pa. ayos pa naman. heheh. :) ang dami ko nang nasabi, ang gusto ko lang naman sabihin eh. SANA MATAPOS KO NA ANG LITEACH AT HUMALIT KO.

Sunday, October 12, 2008

punyeta

great. nakakunot ang noo ko ngayon. bakit? nabubwisit ba naman ako sa magaling kong kapatid. pagkadating ko, nagpatulong siya sa assignment niya. research eh. tinulungan ko. inayos ko. aba, nagreklamo kasi daw ang haba. peste. wala pa akong masyadong pahinga, inuna ko na nga ung kanya, sya pa ung may ganang magreklamo. lintek naman oh. tapos pagtingin ko dun sa washing machine, wala man lang isinalang eh gabundok na ang labada namin. ahah! hindi naman kukusutin eh, isasalang. tapos, hindi man lang naisip na magtiklop ng mga tuyong damit. nyeta. sino ang matutuwa dun? nagtext ako sa nanay ko, hindi man lang nagreact. ayos pa sana kung nagpaliwanag eh. hindi. tang inang buhay yan ah., kesyo quarterfinals ng peste kong akpatid. anak ng patola. kahit may exam ako, kahit paano gumagawa ako ng gawaing bahay! leche naman talaga oh. papatay ako ng tao ngayon. tapos simangot na naman daw ako. ay mga tanga naman pala sila. sino ang matutuwa sa ganoon. mga punyeta. mga walang alam kung di makita ako at pagalitan. hindi man lang nila tanungin kung bakit ako nagkakaganoon. mga peste. kung ganun ang gusto nila, eh di game. pakialam ko sa kanila. ay meronpala. sila nagpapalamon sa akin.

Friday, October 10, 2008

it's OFF forever.

COLLIDE
The dawn is breakingA light shining throughYou're barely wakingAnd I'm tangled up in youYeah... I'm open, your closedWhere I follow you'll goI worry I wont see your faceLight up againEven the best fall down sometimeEven the wrong words seem to rhymeOut the doubt that fills my mindI somehow findYou and ICollideI'm quiet, you know You make a first impressionI've found I'm scared to know I'm always on your mindEven the best fall down sometimesEven the stars refuse to shineOut of the back you fall in timeI somehow findYou and ICollideDon't stop hereI lost my placeI'm close behindWell even the best fall down sometimesEven the wrong words seem to rhymeOut of the doubt that fills your mindYou finally find you and I collideFinally find you and I collideYou finally find you and I collide

oh. ano naman kaartihan ko at my lyrics pa dyan ng collide? wala lang. maiba man ang ang intro ko. may ibigsabihn din naman kasi yan. yii. ang tagal ko nang hindi nagbablog tungkol sa akin. busy kasi eh. hindi sa school stuff ah. sa PLURK at BLOGSPOT lang. nyahahaha. medy hindi ko din feel magblog kasi naman.tinatamad ako. at naflood ko dati ung inbox ng contacts ko,. nakakahiya naman diba. baka ipadeport na nila ako. hehehe. puro kalokohan no? nagpapakasaya lang. may kadramahan na naman ako eh.

ewan ko ah. after nung "chat" namin kagabi. narealize ko na hindi niya ako kayang panindigan. na yung mga promises eh front lang. bakit? kung tao ka naman bang matino, lalayo ka pa ba kahit alam mo namang malayo ka ng sobra, as in milya-milya? maiisip mo bang lumayo dahil sa puro away na lang kayo? kung ako, hindi. gagawin ko. kausapin ko na lang ng ayos. kung masigawan ko siya, la akong pake. para masabi ko ung gusto kong sabihin. kahit paano naman siguro, matatauhan un. isa pa. kung lalayo lang, paano maayos ung problema? walang mangiyayari. lalong lalala. gaya nung sa amin.

sinubukan ko naman mag-approach eh. hello. ako pa. wala na akong pride pagdating sa love no. pero wala eh. layo daw muna akami. ginagawa nniya daw un para maging mas matatag kami. ah talaga? tingan niya nga ung nangyari sa amin ngayon. naging matatag ba? HINDI. isa pang rasom. mabilis akong magalit. oo, totoo un. hindi ko nga alam kung bakit ako magtiteacher eh mainitin naman ang ulo ko. siguro hindi niya lang ako kaya ispelingin. wala eh. eto pa ha. maniwala daw ako na mahal pa tin niya ako. ah. talaga? sorry ah. sa lahat ng nagawa mo ngayon, ung mga nasabi mo. wala na. MAHAL? wag mong lokohin ang sarili mo kasi alam ko naman hindi. nararamdaman ko un. hello. babae ako at malakas ang radar ko.

kagabi nga, napaisip ako. nabelawala lang ba ung pang-iiwan ko nun sa taong sobra akong mahal para sa taong mahal ko ng sobvra? nagsisisi nga ba ako kasi pagkatapos ng lahat ng ginawa ko para sa amin eh ang lagi na lang niyang ginawa ay itaboy ako palayo? nanghihinayang ba ako kasi iniwan ko ang isang taong hindi ako kayang iwan para sa isang taong heto na nga at iniwan na ako? sagot: HINDI. naging masaya naman ako eh. AKO RIN NAMAN ANG MAY GUSTO.
ngayon, nalulungkot lang ako. bakit ko kasi ibinuhos ang lahat para sa isang tao na hindi hamak na mas mahlaga ang PRIDE kesa sa akin? hay armine. LOSER ka. ikaw talaga ung LOSER na sinasabihan ni angelina sa bubble gang. you're such a loser MINA. go to hell. asa! nyahahaha.
i consider myself free. hindi naman siya gumagawa ng paraan para maibaik ako. mantulak lang ang alam nun. hindi na ako papakatanga sa paghihintay sa isang taong hindi naman ako kayang panindigan. wala na. bumibitaw na ako. WEAK? oo. nanghihina na ako sa lahat ng ginagawa niya sa akin ngayon. SCARED? oo natatakot ako na isang araw, sumbatan ko siya sa lahat ng ginawa niya tapos sasabihin niya bigla "may karapatan ka ba?"

sabi nga ni shai: forget him - MALABO to. pero subukan natin. masakit din naman kasi un. at may pinagsamahan kami. imagine, pang FOUR months lang pala kami. parang sabi ni GOD, lampasan niyo ung ONE month niyo dati pero hanggang FOUR lang. weird thinking MINA. pero alam mo, kahit paano, naging masayo ako. kasi naexpress ko ung sarilli ko. nailabas ko na lahat dito. weird lang, naiiyak ako. nyahaha :)

MINA ang itawag mo sa akin. hahaha. bagong buhay. masyado ang MIN. ayoko na. nyahaha:) let's be happy people. skip the drama. it's too much. he pushed me away for several times,. now, it's my time to live my life on my own again. i guess, the two of us will nver collide so i'm letting go. i just realized that HE IS BETTER OFF WITHOUT ME.hell. he can't bear the pain. i only cause him drama. i think, he goota look for someone else who will only bring HAPPINESS. bitter mina? nah ah. i just still want the best for him. that's how much i love him :P

Thursday, October 9, 2008

who wants to have you as a boyfriend?


This goes out to all the girls who are taken for granted and to guys who are too insensitive to notice..

What is a perfect girlfriend? They say there's no such thing as perfection, and that she doesn't exist.

Oh trust me, she does.

She dresses up all cute and pretty every time you take her out on a date. This is her way of keeping you interested as your eyes are locked solely on her. You stare at other girls instead, and she gets hurt and upset that all her time and effort were put to waste.
You call her insecure.

She holds on to you like she's never letting you go. This is her way of telling other girls that she's lucky that she has you, and no, you're not available.
You call her clingy.

She calls you the sweetest nicknames, or ones that only you two will understand. This is her way of saying how special you are, and that there's nobody else in this world like you. You call other girls "babe" just as how you would call her, and she gets disappointed.
You call her shallow and jealous.

She checks up on you, making sure you made it home safely or that you're not out getting yourself into any kind of trouble. This is her way of showing how often she thinks about you and that she worries constantly because that's how much she cares.
You say she's nagging.

She cries when you do or say something wrong. This is her way of saying "That hurt only because YOU said it and I love YOU."
You call her overly sensitive and emotional.

She loves you more than you love her. This is her way of dealing with the fact that your relationship wasn't like how it used to be, but she is willing to make room for more love and some changes. You push her away.
You call her dramatic and annoying.


So go ahead.
Leave the insecure, clingy, jealous, nagging, overly sensitive, annoying girl.

She will soon be much happier in the arms of someone who actually deserves her:
the perfect boyfriend.

sagot ko.

malayo na nga, lalayo ba.

naisip mo ba kung gaano ka na kalayo sa akin?

namimiss? talaga?

mas matatag? COME ON!

wala na.

October 7, 2008

haay.,inuuna mo nnmn yang glit mo eh.,kung yan ang iniisp mo d tlga tayo mgka2ayos.,kung iniisip mo nmn na mgglit ako sayo.,eh nde.,yan ang iniisp mo.,wla ako mggwa.,bsta d kta nilo2ko.,sna nmn mnwla ka.,at ska wag nmn twging LIAR.,grbi na dn eh..

- Kebbin

October 6, 2008

bkt b d mo maintndhan.,?

- Kebbin

October 5, 2008

hay.,bkt b AYAW MO MANIWALA?!?!

- Kebbin

October 5, 2008

anu ba! d kta nilo2ko.,dba nga la2yo lng ako?!
- Kebbin

October 8, 2008

oo tayo pa.,d nmn kta iniiwan eh.,pra san pa ang mga promises ko.,akala mo lng inwan kta kse d ako ngppramdam sayo.,dba nga ang sbi ko sayo la2yo lng ako.,sna nmn maintndhan mo.,klngan ntin gwin to pra mas mging matatag tayo.,dba nga gya ng sbi mo sken dte.,sorry kung ako ang gmwa.,sorry rn kung cnsktan kta pero pg dmting ung araw na okei na ang lhat magka2intndhan na tayo.,tska sna bawas bawas na ang away nten.,d ko lng ksi mkynan.,almost every week lgi nlng may away.,d ko cnsbi na ikaw lgi ang dahilan kya tayo nagkkgn2.,alam ko may pagku2lang dn ako.,sna mkynan mo.,konting tiis lng nmn eh.,ngaun lng nmn eto eh.,pg ntpos to mas mgging maayos ang lhat.,.,d lng ikaw ang nssktan.,pti ako.,nami2ss na dn kta.,
pero kung d mna maantay ang pgblik ko at may nkta ka nang iba go on lng.,alam ko nhhrpan ka ksi magkalayo tayo.,at ung ang hinahanap mo na d ko mgwa ksi nand2 nga ako.,
mahal na mahal prin kta armine.,
d na mgbggo un..
- Kebbin

October 4, 2008

sorry armine.,sa tingin ko mas maigi tlga ndi mna tayo.,ang hirap ng gn2 ehh.,myat mya na tyo nag aaway.,sa tingin ko pg ngbti tayo ngaun ddting dn ung araw na mgka2away na nnmn tayo.,d ko cnsbi na ngswa nko sa pagintndi sayo.,bka sa pag away away nten mg iba ang relasyon nten eh.,bka mag iba ang feeling mo sken.,bka dmting ung araw na sbhin nung isa na ayaw na nya at ngsswa na.,mhirap pg mgkalayo tayo sa isat isa eh.,pg minsan d tayo magkaintndhan.,d ko alam na may ngwa na pla ako na bigla mong ikaga2lit o ikata2mpo.,nssktan ako sa tuwing nga2lit ka sken.,haaay.,
sna tanggapin mo pa ko sa pgblik ko.,
mahal na mahal prin kta armine.,d na magba2go un.,ingat ka palagi ha.,alagaan mo lgi sarili mo..sna ako prin ang baby mo..

- Kebbin

Sunday, October 5, 2008

introduction to 1stconfict :O

SNUB BOUNDARIES

“Why pursue changing the world if you can’t even change yourself?” I asked.
“If the world will change, I will cope with those changes and be someone else.” Rain answered.

That part of the conversation still echoed in my mind. I cannot get over it. I cannot believe how the Magna Cum Laude of Ateneo de Manila University Batch 2008 of Bachelor of Science major in Advertising Management can reason out things like that to me, the Magna Cum Laude of the one of the most prestigious schools in the country, De La Salle University – Manila for the same course, and look at me as if I am such a sore loser. I really can’t believe why Ateneo give that title to that arrogant and stunning man who only likes flirting with our other officemates and passing his errands to his secretary. I really can’t believe that he is my partner for our ad project about rapid change in the society. I really cannot believe it! I don’t know what God’s plans are but I really despised His plan me having an office next to him and being his partner for the rest of the year. I don’t know if this is karma about what I did when I was in college, bullying one of my block mates, but this is too much! Why on earth am I near him again? I swore to myself that I will never go near him for he caused me too much pain.

As I retreated to my office because I know that I will not win that conversation, I remembered the past, our past that broke my young heart. I used to call that bigheaded guy “Rain” because he calls me “Sunshine”. I blush whenever he calls me that because I had a huge crush on him. He has a rigid muscular body, short brown hair, piercing brown eyes, manly eyebrows and eyelashes, pointed nose, heart-shaped pinkish lips, soft hands and stands 5’8”. He looks like Brad Pitt, only that he has brown eyes. He is very charismatic. I always imagine him to be my husband because I believe that he is soul mate. I know that we are perfect for each other. I have short bob black hair, dark brown eyes, soft thin lips, slim body, pointed nose, soft hands, and stands 5’5”. He always tells me that I am sweet and unique because of my view in life. He knows that my dream of becoming the best advertising manager in the country is because I want to change the Filipinos.

His looks and personality make many of the girls and gays in our neighborhood want to take advantage of him. Instead of flirting with them when he is playing basketball or walking around the park with me, he just smiles and them and says that he will talk to them after his game. We are neighbors in Forbes Quezon City and I always like going to their house and play with his dog, Krein. We are classmates from pre-school to high school and I love sitting next to him in the school bus. He is my superhero until he did that nasty prank on me when we were in the ninth grade. It was our recess time and I had to go to the library because I had to do my homework for Literacy. When it was already time, I went back to our room and put my notebook on my desk. When I opened my bag, I saw a slimy snake crawling on my things. I freaked out, yelled “SNAKE” and disturbed the whole class. My numeracy teacher got so mad at me for the commotion and asked me to go to the discipline’s office and tell him what I did. As I walked my way to the door, that mean Rain tripped me that made me fell flat on the floor. I stood up, raised my face then walked in the corridor. I told myself that I will not cry because I am a brave girl. As soon as I entered the discipline’s office, I explained to the officer in charge that there was a snake in my bag. He asked me where did I get and I answered that I don’t know. He did not believe me and he sent me to the detention. I was so humiliated and furious about that especially when one of my good friends told me that he was the one who put that snake inside my bag. Rain put a snake inside my bag! He knows how much I despise snakes! I cried and cried to my mom because I thought that he is my superhero but I was wrong. He was the villain in my life. He is the antagonist that made my life miserable.

After what happened, I told my parents that I want to go to a different college because I want to have a better life without him. I want to forget my feelings for him and all the pain that he had caused me. My parents disagree at first but because I threatened them that I will not go to school, they allowed me to study at DLSU. I had a happy college life. No bullies. No pranksters. No mean and rude neighbor. No Kevin Brian Hernandez in sight. But sometimes, I feel that something is missing and I cannot tell what it is.

After graduation, I immediately look for a job. I do not want to rely on my family’s connections because I want to experience being independent. I believe that to be able to learn something, I have to experience it. All my life, I have been sheltered by my parents so I want to face the corporate world all by myself. I crave for freedom. I want to exercise my self-sufficiency and share all the things that I learned so I can help my fellow Filipinos to improve their lifestyle. Furthermore, I do not want to be one of the jobless Filipinos who keep on blaming the government for less job openings and poor economical status in the society. They are pathetic. How on earth will they have jobs if all they do the whole day is lie around and watch noontime shows and hoping that they will be able to join the contests and won some prize money? I hate to say this but some Filipinos are really lazy. We are born skilled workers. We are competent people but indolence hinders them to do things, look for jobs and use our skills to be successful in life. If only all the Filipinos are industrious, Philippines will be richer than Hong Kong or even Japan. Filipinos are very competent. I am very proud to say that because I am a very competent person. I always want to be on top because I believe that I deserve that. I have good grades since pre-school. My parents have high expectations from their only daughter so I always do my best. At first, I was not used to it but my mommy always tells me that it will lead me to a grander life.

At a young age, I know what my dream is-- to be the best among the best advertising manager in the country. I love commercials more than television programs. They stimulate my mind to analyze if the products are worth the price and useful. I want to make an ad that will make the Filipinos change themselves before changing the world. That’s why I decided to apply to Advertise and Rise Corporation. It is the most prestigious advertising company in the country. It has produced many great advertisements and commercials that really clicked. It made all the products very saleable and the models/endorsers famous which made all the producers, businessman and even politicians ask the company to make them an advertisement. I am very determined to get a job from that company and be its boss in the future. After a lot of interviews and screenings, I got a job. I was really surprised and excited for my first day in my first job.

On my first day, I dressed like a yuppie. Of course, I want to impress my officemates. I went straight ahead to my floor and look for Mr. H or Mr. Hernandez. At first, I thought of Rain, but I immediately erased it in my mind because as far as I can remember, his family migrated to New Zealand for good because of financial problems. I imagined Mr. H as an old man who wears a hearing aid and uses a cane to support his legs. I giggled as I enter his office. It is an elegant office. It is like what you see in a fashion magazine for houses. Its interior is very unique but one can easily notice that it is the main office because of the products that are carefully displayed on the right side of the office. Before I say “Awesome”, I immediately compose myself and greet Mr. H who is facing the huge window.
“Captivated by my office and you lost your tongue?” said Mr. H while facing the huge window.
I blushed. But I immediately composed myself and answer “No sir. Good Morning Mr. H”
“Good Morning. Sit down”, he answered without turning his back. “What is your name?” he asked after a long pause
“I am Alejandra Arineya P. Mercado”
“Your name is too long.”
“You can call me Ayie.”
“How old are you?”
“I’m turning 20”
“Where did you graduate?”
“De La Salle University-Manila”
“Ahh. The rival of my school”
“He is from the blue side” I said to myself
“Why are you here?”
“I am here because I want to show the world my creativity and uniqueness in encouraging people to change lives”
“Are you a militant?”
“No sir. I have just vision in life that I must promote self-change because of my observations in the current situation in this country”
“Oh, are you Mother Earth?”
“Again, Sir?”
“Nothing. I said, you’re still pretty my lovely sunshine”
I froze. Did he really call me Sunshine? Is my boss the guy from my past? “Kevin Brian Hernandez??”
“Bingo!” he answered as he turns his back. His smile is still enchanting.
“Why on earth are you here?” I retorted.
“Why on earth am I here? It is simply because I am your boss, sweetie. Welcome to Advertise and Rise, your only way to good fortune. Aren’t you happy that we’re together again?”
“Happy? Are you kidding me? Come on. Give me a break. Don’t start with me. I had enough of your foolishness. Where is the real Mr. H?”
“Well, he is right in front of you.”
“Oh my goodness.”
“Why? Let me make it up to you.”
“Make up? I will never forget what you did to me. You messed my last year in high school”
“I know. I am really sorry. If you only knew what is the real reason behind it.”
“Let’s stop this nonsense conversation.”
“But Sunshine.”
“What do you want me to do Mr. H?”
“Sunshine, please”
“My name is Ayie, sir.”
“Oh. Alright then. Go to the Marketing Department and get the new products”
“Okay sir. But where is the Marketing Department?”
“I don’t know. I did not eat it”
“Thank you Sir”

After leaving the office, I immediately went to the ladies’ room and shout my heart out. I thought that I will be away from him from the rest of my life since we studied college at different schools and his family migrated to New Zealand. But look how destiny works! We are on the same company. He’s my boss and I am his employee. Oh no. God save me.

Saturday, October 4, 2008

FINE

hindi na ako nagulat dun sa desisyon mo na maglayo muna tayo. ganun naman lagi desisyon mo pag nagkakaganito tayo eh. ang tanga ko lang para isipin na magkakaayos pa tayo. pero hindi. napatunayan nito sa akin na hindi hamak na mas mahalaga ung pride mo kaysa sa akin. alam ko, nasasaktan ka pag nag-aaway tayo pero alam mo din ba na nasasaktan ako? akala ko, ako ung mahina sa atin. hindi pala. ikaw ang unang sumuko. ikaw. tapos sinanasabi mo na hintayin kita pagbalik mo? hindi ako martir. inaamin ko, mahal kita ng sobra pero itng ginawa mo sa akin. walang katulad. walang kasing sakit. salamat ha. hindi ko akalain na sa lahat, ikaw pa ang makakagawa nito. daig pa nito ung nalaman ko na niloloko lang ako ni j****. grabe..
LAYO ang ang gutso mo di ba? sige. lalayo ako. ung sobrang layo sa iyo/ ung hindi mo na ako makikita. wala ka nang maririnig sa akin. wala na. LAYO di ba??? sige. ngayon, hindi ko na ipagpipilitan ang sarili ko. hindi na. muli, itinaboy mo ako. hindi na ako lalapit sayo. tama na ang ilang beses mong pagtaboy sa akin. tama na. hindi ko na kaya.
ikaw ang dahilan kung bakit ako ganito ngayon. ikaw ang dahilan kung bakit ako sumuko. ikaw. nung una, alam ko. kasalanan ko. pero ngayon? ikaw na. iniintay kita gabi2. nagmemessage ako. nagbablog ako. anu gingawa mo? wala. tama nang ito na ang huling blog na mababasa mo tungkol sa nararamdaman ko tungkol sayo.
kung ako sayo, wag ka nang umasa sa akin kasi hindi mo alam ung sakit na ginawa mo. sige.

YOU'VE LOST ME.

simula ngayon

wala na akong kilalang kevin brian c. yumang.
wala akong naging POOH.
wala.
kakalimutan ko ang lahat ng nangyari.
wala nang matitira na alaala mo sa akin.
WALA na.

LETTING GO TAKES LOVE [anonymous]

To let go does not mean to stop caring,
it means I can't do it for someone else.

To let go is not to cut myself off,
it's the realization I can't control another.

To let go is not to enable,
but allow learning from natural consequences.

To let go is to admit powerlessness,
which means the outcome is not in my hands.

To let go is not to try to change or blame another,
it's to make the most of myself.

To let go is not to care for,
but to care about.

To let go is not to fix,
but to be supportive.

To let go is not to judge,
but to allow another to be a human being.

To let go is not to be in the middle arranging all the outcomes,
but to allow others to affect their destinies.

To let go is not to be protective,
it's to permit another to face reality.

To let go is not to deny,
but to accept.

To let go is not to nag, scold or argue,
but instead to search out my own shortcomings and correct them.

To let go is not to adjust everything to my desires,
but to take each day as it comes and cherish myself in it.

To let go is not to criticize or regulate anybody,
but to try to become what I dream I can be.

To let go is not to regret the past,
but to grow and live for the future.

To let go is to fear less and love more
Remember: The time to love is short

sige.

kalimutan mo na ako. ang lahat ng tungkol sa akin. ganun din ang gagawin ko.

it will NEVER be the same.

may mga bagay na hindi na kayang ibalik pa sa dati. ung tipong dyamante, pag may lamat na, mababa na ang halaga. ang sugat na kaht gumaling na, may peklat naman. ang paghingi ng sorry eh nagawa mo na ang kasalanan. hindi madaling iwasan ang mga pagkakamali. pero dapat malaman na sa bawat pagkakamaling nagawa, hindi lahat ay kayang bumalik sa dati. minsan pa nga, nagsisimula ang isang gulo na wala nang katapusan dahil masyadong nasaktan. pero ano nga ba ang magagawa natin kung iyong mga tao sa mismo sa paligid mo ang nagpapahiwatig na wag na lang kayong bumalik sa dati? ipipilit mo ba ang sarili mo o hahayaan mo na lang ang gusto niya? mahirap. pero ganun talaga. buhay yan eh.

uhm

binabawi ko na ung blog ko entitled SANA sa multiply. hayaan mo na lang ako. wag mo na sundin ung gusto ko. mas masasaktan lang ako.

bye.for.real.

ngayon, napatunayan ko na mas mahalaga ang pride mo kaysa sa akin. masakit isipin pero iyong ung totoo. ang sakit. sobra. pero anong magagawa ko. hanggang dito na nga lang tayo. wag kang mag-alala. hindi na ako magpaparamdam sayo. kahit kailan. wala ka na ring malalaman na nararamdaman ko tungkol sayo. wala na. hindi na kita guguluhin. hinahayaan na kita. tutal. iyon din naman ang gusto mo. ang sumuko ako. eto. sumusuko na ako. sabihin mo na mahina ako. na hindi ko tinupad ung promise. pero sana maisip mo na paano ko gagawin kung ikaw mismo, ayaw mo. hindi mo alam kung gaano kasakit to. sa huling sandali. ikaw rin pala ung makakasakit sa aking sobra. wala na. wala na.

:((

ang sakit.
SOBRA
online ka pala.
nako.
wala na.
wala na.

nasaktan na ako ng todo.
wala na.






:((

PENDING :O

“Why pursue changing the world if you can’t even change yourself?” I asked.
“If the world will change, I will cope with those changes and be someone else.” Rain answered.

That part of the conversation still echoed in my mind. I cannot get over it. I cannot believe how the Magna Cum Laude of Ateneo de Manila University Batch 2008 of Bachelor of Science major in Advertising Management can reason out things like that to me, the Magna Cum Laude of the one of the most prestigious schools in the country, De La Salle University – Manila for the same course. I really can’t believe why Ateneo give that title to that arrogant man who only likes flirting with our other officemates and passing his errands to his secretary. I really can’t believe that he is my partner for our project about rapid change in the society. I really cannot believe it! I don’t know what God’s plans are but I really despised His plan me having an office next to him and being his partner for the rest of the year. I don’t know if this is karma about what I did when I was in college, bullying one of my block mates, but this is too much! Why on earth am I always near him? We are neighbors in Forbes Quezon City. We are classmates since pre-school until high school. He was my superhero then until one day in my high school years.

I used to like him when we are still young. He is my superhero until he did that nasty prank on me when we were in the ninth grade. It was our recess time and I had to go to the library because I had to do my homework for Literacy. When it was already time, I went back to our room and put my notebook on my desk. When I opened my bag, I saw a green snake! I was surprised when I saw it crawling on my things. I freaked out, yelled and disturbed the whole class. My numeracy teacher got so mad at me and she asked me to go to the discipline’s office and tell him what I did. As I walked my way to the door, that mean Rain tripped me that made me fell flat on the floor. I stood up, raised my face then walked in the corridor. I told myself that I will not cry because I am a brave girl. As soon as I entered the discipline’s office, I explained to the officer in charge that there was a snake in my bag. He asked me where did I get and I answered that I don’t know. He did not believe me and he sent me to the detention. I was so humiliated and furious about that especially when one of my good friends told me that he was the one who put that snake inside my bag. Rain put a snake inside my bag! He knows how much I despised snakes! I cried and cried to my mom because I thought that he is my superhero but I was wrong. He was the villain in my life. He is the antagonist that made my life miserable. And since that day, I wanted to go away from that guy and kill him.

He just made my life miserable when I was a kid and I want to have a better life without him. But look how destiny works! I thought that I will be away from him from the rest of my life since we studied college at different schools. I had a happy college life. No bullies. No pranksters. No mean and rude neighbor. No Kevin Brian Hernandez in sight. But sometimes, I feel that something is missing and I cannot tell what it is. It is like I am looking for something that will really make me happy.

After graduation, I immediately look for a job. I do not want to be one of the jobless Filipinos who keep on blaming the government for less job openings. They are pathetic. How on earth will they have jobs if all they do the whole day is lie around and watch noontime shows? They are always hoping that they will be able to join the contests and won some prize money. I hate to say this but some Filipinos are really lazy. We are born skilled workers. We are competent people but indolence hinders them to do things, look for jobs and use our skills to be successful in life. If only all the Filipinos are industrious, Philippines will be richer than Hong Kong or even Japan. Filipinos are very competent. I am very proud to say that because I am a very competent person. I always want to be on top because I believe that I deserve that. I have good grades since pre-school. My parents have high expectations from their only daughter so I always do my best. At first, I was not used to it but my mommy always tells me that it will lead me to a grander life. At a young age, I know what my dream is, to be the best among the best advertiser in the country. I love commercials more than television programs. They stimulate my mind to analyze if the products are worth the price.