nyahnyahnyah. ang engeng ko talaga. imbes na pagbuhusan ko ng pansin ung HUMALIT at LITEACH eh ito ang inuuna ko. wala eh. ayaw nang mag isip nag utak ko kapag ACADS ang pinag uusapan. iba naman daw para naman malibang ako. kalokohan nu? wala eh. naisipan kong tambakan ng blogs ngayon to.
ang weird. ang damin kong blogsite. ito. wordpress. friendster. multiply. eh minsan naman, copy paste lang ung mga andun. hindi ko alam kung ano ang meron sa mga blogsites at naadik ako. kahit nga plurk at twitter, pinatulan ko. siguro, ganun lang talaga ako kadaldal na hindi na ako nakuntento sa pagsasalita, pati ang technology, ginagamit ko para "makapagsalita" ako.
well. enjoy naman ako pag nagbablog. parang nalalbas ko ang lahat. hindi naman ako ung tipo ng blogger na may patatamaan dito at sasbaihan ng kung anu2, ung mga tama lang. kasi alam ko, ung mga ganung bagay, hindi tama na ipublish sa mga ganito. unethical, sa palagay ko.
sa tingin ko naman eh ayos akong blogger. kahit na minsan eh taglish eh ayos pa rin. ewan ko ba. kaya ko naman magsulat gamit ang wikang Ingles pero mas nasisiyahan ako pag Tagalog ang gamit ko. para bang mas nasasabi ko ang lahat ng gusto kong sabihin. hindi na ako nahihirapan pang mag-isip. [kaya nga nagtataka ako kung bakit BSE-ENG ang kinuha ko eh mas gusto ko naman ang Filipino.]
balik tayo sa mga blogsites. sa tingin ko, ang mga blogsites ko ang aking confidante. kasi, alam nila lahat kahit na hindi ko inilalabas ung lahat ng gusto kong sabihin. hindi rin sila nagrereact ng bonggang bongga pero kahit paano naman eh nakikinig sila. ung tipong kahit gaano kahaba ang kwento mo at kawalang kwenta eh hindi ka nila iiwan mag isa. makikinig lang sila hanggat tapos ka na. hindi ko naman sinasabi na ung mga kaibigan ko ngayon eh mga hindi maaasahan pero iba kasi talaga pag nagbablog ko. "uplifting" ung pakiramdam ko. sobra. natutuwa akong magsulat kahit na minsan eh wala naman talaga akong gustong isulat.
nakakatawa talaga ako. madaldal na nga, engeng pa. hehehe :P
ang weird. ang damin kong blogsite. ito. wordpress. friendster. multiply. eh minsan naman, copy paste lang ung mga andun. hindi ko alam kung ano ang meron sa mga blogsites at naadik ako. kahit nga plurk at twitter, pinatulan ko. siguro, ganun lang talaga ako kadaldal na hindi na ako nakuntento sa pagsasalita, pati ang technology, ginagamit ko para "makapagsalita" ako.
well. enjoy naman ako pag nagbablog. parang nalalbas ko ang lahat. hindi naman ako ung tipo ng blogger na may patatamaan dito at sasbaihan ng kung anu2, ung mga tama lang. kasi alam ko, ung mga ganung bagay, hindi tama na ipublish sa mga ganito. unethical, sa palagay ko.
sa tingin ko naman eh ayos akong blogger. kahit na minsan eh taglish eh ayos pa rin. ewan ko ba. kaya ko naman magsulat gamit ang wikang Ingles pero mas nasisiyahan ako pag Tagalog ang gamit ko. para bang mas nasasabi ko ang lahat ng gusto kong sabihin. hindi na ako nahihirapan pang mag-isip. [kaya nga nagtataka ako kung bakit BSE-ENG ang kinuha ko eh mas gusto ko naman ang Filipino.]
balik tayo sa mga blogsites. sa tingin ko, ang mga blogsites ko ang aking confidante. kasi, alam nila lahat kahit na hindi ko inilalabas ung lahat ng gusto kong sabihin. hindi rin sila nagrereact ng bonggang bongga pero kahit paano naman eh nakikinig sila. ung tipong kahit gaano kahaba ang kwento mo at kawalang kwenta eh hindi ka nila iiwan mag isa. makikinig lang sila hanggat tapos ka na. hindi ko naman sinasabi na ung mga kaibigan ko ngayon eh mga hindi maaasahan pero iba kasi talaga pag nagbablog ko. "uplifting" ung pakiramdam ko. sobra. natutuwa akong magsulat kahit na minsan eh wala naman talaga akong gustong isulat.
nakakatawa talaga ako. madaldal na nga, engeng pa. hehehe :P
No comments:
Post a Comment