Deep Pain

I hope you find the strength to start all over again -  Benjamin Button.

I wish I could. I wish I could. 

 

HIndi ko alam kung anong lenggwahe ang gagamitin ko habang isinusulat ko. Hindi ko alam kung saan ko ba mas mailalabas ang lahat ng nararamdaman ko. Kaya sana, pagpasensyahan niyo na kung pabago-bago ang wikang ginagamit ko.

 

I don’t know where will I start. I don’t know if I can start all over again. I don’t know if I could still bear the pain. Because of what happened last night, this happened. This happened to me. What I’m feeling right is just loneliness. I can’t be mad at him. I am not mad at him. 

Loneliness. Pain. Morose. I can use those words to define my mood right now. My eyes can’t even smile. I am in deep pain and I don’t know how to ease it. 

 

Hindi ko maiwasan na hindi isipin iyong mga nangyari kagabi. HIndi ko maiwasan na hindi isipin kung bakit niya nagawa iyon. KUng bakit kayang kaya niya akong tiisin. KUng bakit bigla na lang nagkaganoon. PInilit kong intindihin kung anu man ang pinagdadaraanan niya. Subalit mukhang hindi naman niya iyon nakikita. HIndi ko na alam ang nangyayari sa akin. Umiiyak na lang ako. Tumutulo iyong luha ko habang nakikinig sa klase. HIndi ko akalain na ganito pala talaga iyong sakit. IYong tipo na sa buong byahe ko pauwi eh umiiyak lang ako. Na habang hinihintay ko iyong mga kaklase ko eh umiiyak na lang ako bigla.

 

It’s hard to pretend you’re happy if you’re really not. Right now, I do not know what true happiness means. I’m not strong. I’m not weak either. I’m just aperson who falls in love. And eventually, gets hurt. 

It feels like I’m facing the consequences on my own.

 

Sa totoo lang, para akong ilang beses sinaksak. Butas butas na iyong katawan ko. Ang sakit-sakit. Sobrang sakit. Kung pwede lang na i-reformat ko ang utak ko, gagawin ko. Para lang makalimutan ko lahat. Para kahit paano,mabago yung tingin ko sa mga bagay-bagay. Kung hindi naman reformat, sana, pwede akong magdelete. Para wala na talaga. KAso hindi. HIndi pwede. HIndi ko kaya. Ang alam ko lang, nasaktan ako ng sobra.

 

I miss the feeling of being loved by someone special but I’m tired of it. Ironic, isn’t? 

 

Hindi ko alam kung maaayos pa ako. Para sa mga taong pagod na sa mga drama ko, pagbigyan nyo muna akong ilabas to. Pagbigyan niyo muna akong mag-inarte sa harap niyo. Baka kasi makatulong to na bumalik ako sa dati,.

Kung iisipin nga, ang babaw lang nito. KAso hindi eh. Ito na yung pinakamasakit. Daig pa nito iyong nalaman ko na niloko lang ako dati. Ang sakit-sakit. 

Kung sa bawat pag-iyak ko, nakakalimutan ko ang lahat, buong buhay ko na ang ibubuhos ko dito. Hindi ko na alam kung anong mangyayari sa akin.PWedeng bumalik sa dato o hindi niyo na ulit ako makita. Sobra akong naapektuhan sa mga nangyari. Kung mararamdaman niyo lang kung ano man ang nararamdaman ko ngayon. Siguro, maiintindihan niyo kung bakit ako nagkakaganito. 

 

Para sa mga taong unang tumulong sa akin..

UTOT JUDE GELI MYLOVE KATHY: maraming salamat. maraming maraming salamat. hindi niyo alam kung gaano katindi iyong ginawa niyo. salamat. kahit paano, alam ko na tunay ko talaga kayong kaibigan, lalo ka na geli. hindi ko inaasahan iyong kagabi. maraming salamat. jude, isa ka pa. kahit na pinagtatanggol mo pa sya. maraming salamat. kathy, salamat sa pakikinig sa akin kaninang umaga. sobra mo akong pinaiyak pero ok lang. utotmylove, kahit na kung anu2 ang sinasabi niyo sa kanya, mahal ko pa din kayo. maraming salamt ah? maraming salamat. wag kayong magsawang makinig sa kadramahan ko ah? 

 

Ako si Armine. Takot akong mag-isa. Takot akong maiwan.